Nagrada Saharov – instrument imperijalizma

Nagrada Saharov je nagrada koja se dodjeljuje pojedincima i grupama koje su posvetile svoje živote odbrani ljudskih prava.

Tokom godina nagrada je povremeno dodijeljivana licima i organizacijama koje su to realno zaslužile. Primjerice Nelsonu Mandeli, UN-u i sl. Međutim, kada napravimo presjek, naročito posljednjih nekoliko godina, ova nagrada se pretvorila u jedan čisti alat imperijalizma (zapadnog) prema neposlušnim državama, državama na koje se želi izvršiti politički ili vojni pritisak, ili zemljama koje su kandidati za obojene revolucije. To je ustvari postalo pravilo, u zemlji u kojoj je izvršena ili pokušana obojena revolucija (pokušaj svrgavanja legalno izabrane vlasti, koja nije po volji EU i NATO bloku), obavezan prateći element je i dodjeljivanje nagrade Saharov. Tako je nagrada dodjeljivana pojedincima i opozicionim grupama u Venecueli, Siriji, Kini, Bjelorusiji, Ukrajini. Jedan od laureata je Alexei Navalny, ruski opozicionar sa istorijom povezivanja sa ultradesnim organizacijama u Rusiji, koji je međutim u EU uzdignut kao primjer hrabrosti, moralnosti i svih ostalih vrlina. Njegova nacionalistička, anti-imigrantska istorija oprana je brže nego nacistička istorija Azov bataljona i Desnog sektora u Ukrajini. Iste godine, kao protukandidat Navalnom, za prestižnu nagradu borila se i Justine Anez, osoba koja je bila dio grupacije koja je izvela krvavi državni udar u Boliviji, u kojem je svrgnut legalno izabrani predsjednik Evo Morales.  Anez je proglašena predsjednikom, nakon što se pojavila u prostorijama parlamenta sa ogromnom biblijom, kako bi pokazala većinskom domorodačkom stanovništvu kakvo vrijeme dolazi. U neredima narednih mjeseci, desilo se nekoliko masovnih ubistava domorodačkih stanovnika Bolivije, pristalica Moralesa. Već naredne godine, pod pritiskom javnosti održani su izbori na kojima su zavjerenici ubjedljivo poraženi, a Anez je osuđena na desetogodišnju kaznu za svoje zločine. Kao takva ispunjava sve uslove za nagradu Saharov.

Prošle godine nagradu je dobio narod Ukrajine. Ove godine, nagradu nije dobio narod Palestine koji u momentu dok ovo pišem doživljava egzodus iz Pojasa Gaze i neprestanu torturu na Zapadnoj Obali. Možda je razlog taj što je EU svojom ćutnjom omogućila Izraelu da nesmetano izvrši svoje planove koje su odnijele zastrašujuć broj prije svega civilnih žrtava. Ove godine nagradu je dobila djevojka Mahsa Amini, koja je uhapšena od strane iranske policije zbog nenošenja hidžaba. U zatvoru joj je pozlilo, pretrpila je srčani udar, te je umrla dva dana kasnije u bolnici.

Pokret protiv hidžaba u Iranu je dosta rasprostranjen. Komentarisati kulturološke i religijske norme drugih država je dosta nezahvalno, međutim treba reći da je ta borba Iranskih žena opravdana ukoliko je autohtona, nezavisna od uticaja izvana i progresivna u smislu emancipacije žena. Ovdje je veoma diskutabilno da je to slučaj. Ovaj događaj iskorišten je od kreatora obojenih revolucija da se isti recept upotrijebi i u Iranu. Najgora stvar za opravdanu borbu Iranskih žena je podrška onih koji stoje iza nagrade Saharov, nagrade koja nema nikakav moralni kredibilitet i može da samo postigne kontraefekat i tu borbu unaprijed sabotira, kao što se i desilo.

Autor: Goran Stojković za Republika Press

U tekstu su izneseni lični stavovi autora i ne predstavljaju stav portala.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.